Risico van het vak?
Het is alweer oktober. De drukte begint nu echt weer los te barsten. Een maand waarin bij ons altijd veel gebeurt. En niet alleen bij ons. Het zal u niet ontgaan zijn: OAD is failliet. Een schok voor Twente, de reisbranche, werknemers en veel klanten.
Waar is het mis gegaan bij OAD? Je hoort en leest links en rechts dat het vooral kwam door het niet tijdig (en te weinig) inspelen op de nieuwe economie. Te veel leunen op de reisbureaus. Te weinig (en te laat) innovatie op gebied van e-commerce. “Too much bricks, a lack of clicks”. Dat valt ook niet mee, het managen van zo’n economische ommezwaai, in een familiebedrijf waar de oldies op de achtergrond nog steeds de scepter zwaaiden. Het is echt wel een hele kunst om de veranderingen te erkennen en er naar te handelen. Gelukkig is Summit Travel geboren toen de nieuwe economie al begonnen was.
Wat betekent het faillissement van zo’n collega tour operator voor ons? Betekent de dood van OAD automatisch meer brood voor Summit, of ligt dat toch anders? We schuiven een plekje op in de top 10 van wintersport aanbieders. Een behoorlijk stuk markt wordt herverdeeld. Het geeft ons op inkoopgebied, zeker in Oostenrijk, nieuwe mogelijkheden. Maar ik zal ze missen in het straatbeeld, die OAD bussen. En mijn oprechte medeleven gaat uit naar alle betrokkenen en gedupeerden.
De wintersport reiswereld was al eerder opgeschrikt vorige week. Wat blijkt? Een grootscheepse studie van een Duits onderzoeksbureau (m.b.v. Google Earth) heeft uitgewezen dat bijna alle skigebieden jokken over het aantal k.m. pistes. De orde van jokgrootte varieert nogal. Er is een skigebied, we noemen maar even geen namen, dat de kroon spant met een overdrijving van maar liefst 150%!!
Maar ja, hoe meet je die totale lengte? Blijkbaar zijn daar, hoe vreemd ook, geen mondiale afspraken over gemaakt. Ik ken iemand die het vrij suf vindt om bochtjes te maken, ook al is de hellingsgraad van de piste 45 graden. Er zijn ook principiële mensen die hun geld er dubbel en dwars uit willen halen en het aantal bochtjes zodanig maximaliseren, dat zowat elk vlokje sneeuw aangeraakt wordt. Ik stel voor dat we vanaf nu het aantal k.m. pistes persoonsafhankelijk maken.
Terug tot de orde van de dag. Het is zaterdagmiddag en ik zit op het balkon in de zon. Armin van Buuren speelt een liedje. Ik kijk naar de lucht. Dichtbij en stukje verder. Geen wolk te bekennen. Niemand die nu aan wintersport denkt. Of toch? Ik log even in op de Summit server en haal opgelucht adem. Daar regent het wel gelukkig. De boekingen en groepsaanvragen stromen weer binnen!
Het wordt weer een drukke maand voor o.a. het vinden van leuke bestemmingen voor bedrijfstripjes. Nog steeds ons specialisme. Met bosjes tegelijk melden ze zich bij ons. Het is een tot kunst verheven competentie om deze groepen op de juist wijze aan te voelen. Want welke bestemming past bij welke groep? Die advocatengroep kunnen we echt niet naar het Westendorf van Dries Roelvink sturen. Of juist dit ene groepje net weer wel??
Een herfstgroet, Robert Jan
Recente reacties