Dutchweekend Saalbach Volume 1: Dag 2

opdepiste

Wat een weekend! Wat een succes! Wat een gezelligheid! Na de eerdere edities in Italië, is nu ook Dutchweekend Saalbach een feit. En bij de ‘tewaterlating’ van dit nieuwe project was natuurlijk het hele Summit Team aanwezig. Daarom kleurde Saalbach tijdens het weekend van 26 tot 30 maart tijdelijk Summit-blauw en stond de ‘gemütlichkeit’ op de hoogste stand.

Het team:

Summit team
Vlnr. : Jantine, Melanie, Nick , Lotte, Fauve, Friso, Margot, Roan, Sandra, Steffie, Rob en Antoinette (fotograaf Ronald)

Over mij:  Mijn naam is Nick. Als ex-stagiair, huidig werknemer, blogger en student was het een enorme eer om aanwezig te zijn bij project Saalbach 1.0. Daarom, met veel liefde, een verslag van het weekend vanuit mijn perspectief en met aanvulling van het Summit team:

De piste op…

Een prachtig panorama vanaf de met-een-dikke-laag-sneeuw-bedekte bergtoppen van skicircus Saalbach-Hinterglemm, ingekleurd door een fel zonnetje. Aldus het gewenste beeld van mijn eerste Oostenrijkse ski-ervaring. Echter zat dit er niet in op de vrijdag. Zo was het juist bewolkt met lichte sneeuwval en was het zicht (met name boven) beperkt. Natuurlijk kon dit de pret niet drukken en het Summit team kwam vroeg uit de veren om te pisten van Saalbach te trotseren. Overdag ging iedereen zelf op pad en werd er naar elkaar gezwaaid vanuit de gondels.
De kans dat je elkaar tegenkomt is vrij klein gezien Saalbach Hinterglemm een groot skigebied is waar brede en overzichtelijke pistes de overhand hebben. Hierdoor is het natuurlijk wel zeer prettig ‘skifahren’. Daarnaast worden alle routes, zowel op de kaart als in het gebied zelf, uitstekend aangegeven.
Als minder ervaren skiër prees ik mezelf rijk met het grote aantal blauwe pisten. De andere Summit-ers werden op hun beurt gelukkig van de goede variatie in niveau en de prachtige tochten die je kunt maken langs de drie deelgebieden.
Als kers op de taart zijn de liften supermodern. In sommige gevallen hebben deze zelfs stoelverwarming en een heuse ‘bubble’, een soort scherm dat je omlaag kan doen bij slecht weer.

Beperkt zicht op de piste
Beperkt zicht op de piste
saalbachpanorama
Ook bij de Panorama Alm was het bewolkt met lichte sneeuwval

En weer naar beneden…

Tegen het einde van de middag startte bij de Panorama Alm het middagprogramma met het befaamde dj duo ‘Brothers in the booth’. De Panorama Alm is een prachtige locatie voor een feestje: een ruim buitenterras, een gezellig authentiek Oostenrijks huisje op 1650 meter en uitzicht op de Schattberg. Het mooie van bovenaan de berg een biertje drinken is natuurlijk dat het uitzicht er beter is dan in de gemiddelde stamkroeg. Daarbij zit je op het gemak, in je skikleding, te genieten van een goudbruin-gepaneerd stuk kalf met frietjes en een pul bier. Buiten speelt een aangrijpend melodietje en niet veel later staat het terras vol met hossende Hollanders. Kortom, volop gezelligheid op de piste!
Deze gezelligheid resulteerde in een voldaan gevoel: een goedgevulde maag, verzuurde voeten van de skischoenen en natuurlijk een gezonde dosis alcohol. Voor menig wintersporter een welbekend verhaal en een ingrediënt dat niet mag ontbreken. Voor mij was dit echter een compleet nieuwe ervaring en als onervaren skiër was het vervolgens een behoorlijke opgave om onder deze omstandigheden weer bij het dalstation te komen. De sneeuw op de lagergelegen pisten had aan het einde van de dag  namelijk de beste tijd gehad en als pizzapunt-specialist ging het mij dan ook niet meer lukken om skiënd naar beneden te komen. Een lastige opgave dus, want het was nog een goede 2 kilometer naar het dorp. Gelukkig was ik omringd door een team van Summit-ers –met jarenlange ski-ervaring en engelengeduld– die mij gezamenlijk de berg afhielpen. Zo scoutten Astrid en Rob of het middenstation van de gondel goed bereikbaar was, Ronald  droeg zijn steentje bij met peptalks en ook Lotte, Melanie en Lisanne bekommerden zich om mijn welgesteldheid. Het oorspronkelijke idee was om te wachten op de sneeuwscooter zodat ik mee kon rijden naar beneden. Echter ging dit mijn trots te boven en heb ik de afdaling te voet gedaan, omringd door mijn team van Summit-ers. Zij hebben mij veilig afgeleverd bij het middenstation van de gondel. Een stukje collegialiteit van de bovenste plank!

Gezelligheid in de sneeuw
Gezelligheid in de sneeuw

Freitagabend

‘De dood of de gladiolen’ was het motto voor de vrijdagavond. Op donderdag had het Summit team energie bespaard door geen aansluiting te zoeken bij de clubgangers. Daarom moest er op de vrijdagavond vol passie gefeest worden. En dat werd er ook. Ditmaal was iedereen eerder aanwezig bij de Bauers Schi Alm, waar het bier rijkelijk vloeide en het tempo er goed inzat. Net als op de donderdag sneeuwde het en werd er wederom (uitbundig) gedanst om warm te blijven.
Als speciale verrassing voor de baas hadden een aantal Summit-dames een heuse Summit-dirndl met clubkleuren aangetrokken. Dit zorgde niet alleen voor een hoop sensatie maar leidde ook tot een  fotoshoot te midden van het feestgeruis. Na omarmd mee geblèrd te hebben met de afsluitende après-ski klassiekers in de Bauers Schi Alm, was het tijd om het feest voort te zetten in de Mango’s. Als een diesel op volle toeren, trotseerde het Summit team ook hier de dansvloer. Er heerste een zeer aangename sfeer en de compacte feestzalen van de Mango’s waren tot aan de nok toe gevuld met authentieke Hollandse gezelligheid.

Dirndl summit Travel
De Summit-dirndl was een succes!

Tegelijkertijd met het feestje in Mango’s, ging ook in de Taverne het dak eraf. Als medeorganisator van het Dutchweekend was het voor Summit Travel van belang om ook hier aanwezig te zijn geweest. Dit is dan echter wel een van de minder erge verplichtingen van het leven als Summit-er….
De Taverne was dus onze volgende bestemming en tevens een keerpunt in de strijd om wie het ‘feestbeest’ van Summit Travel ging worden. Het was hier waar velen sneuvelden, helden opstonden en de beslissende slag geslagen werd.
De dansvloer van de Taverne was drukbevolkt en de muziek was vooral erg trendy. In mijn beleving was dit de aanzet voor een eigen variant van clubdansen, namelijk door het hoofd aritmisch mee te bewegen op de melodie en het lichaam te laten kronkelen als een spastische slang. Gelukkig werd er om mij heen wel stijlvol gedanst en had ik dan ook al snel in de gaten dat het tijd was om terug te keren richting Landhaus Serfaus. Echter heb ik hierdoor wel de finaleslag gemist en weet ik tot op de dag van vandaag nog niet wie uiteindelijk het licht heeft uitgedaan. Stilzwijgend als iedereen was de volgende dag aan de ontbijttafel…. Daardoor kon ik natuurlijk alleen maar gissen aan de hand van de brakke gezichtjes…

Dag 2 van Dutchweekend Saalbach was een absoluut succesnummer! De sfeer zat er wederom prima in en dit was natuurlijk een goed voorteken voor wat komen ging: ‘the final day in Saalbach’.

Wordt vervolgd…..