Summit special: Waarom je beter over een gipsvlucht kunt lezen dan er zelf bij zijn
Lawines, ijzige pisten, opeens een boom op je pad of simpelweg onkunde; wintersporten is niet geheel zonder risico’s. Een goede verzekering, ski-ervaring en een gezond verstand zijn veelal de essentie om weer heel terug te komen. Maar hoe zit het nu eigenlijk als jouw piste afdaling een ongelukkige wending krijgt en je vervolgens met een gipsvlucht naar huis mag?
We vroegen het Olaf de Bruin, een fervent wintersportliefhebber en tevens zeer ervaren skiër, die op 6 maart 2013 ten val kwam tijdens een off-piste afdaling in het Oostenrijkse Kühtai.
“Het was een frontale botsing met een vriend onder aan een afdaling. Wij waren die week onder leiding van een gids off-piste aan het snowboarden en het ongeluk gebeurde gelukkig vlakbij de piste omdat we nog aan het warmdraaien waren voor de dag. Het snowboard van mijn vriend kwam als een soort hakbijl in mijn onderbeen terecht waardoor, naast een gapende wond, mijn kuitbeen was gebroken en een stuk van mijn tibiaplateau was afgebroken. Dit is het onderste deel van het kniegewricht.”
En vervolgens lig je daar te creperen van de pijn in de kou… Zijn er dan naast de pijn nog andere gedachten die door je hoofd schieten? Waren er überhaupt mensen in de buurt om je te helpen?
“Mijn vrienden en de gids hadden eerst niet in de gaten wat er aan de hand was. Ik was verdoofd door de klap en had eigenlijk niet veel pijn. Het enige wat ik op dat moment dacht was dat mijn vakantie over was. Ik had toen nog niet kunnen bedenken dat er 2,5 jaar revalidatie aan vast zou zitten…”
Prijzige taxi
Ik neem aan dat, toen ze eenmaal in de gaten hadden dat er iets mis was, de hulpdiensten je uit die benauwde situatie hebben bevrijd? Hoe gaat dit eigenlijk precies in z’n werking?
“Het noodnummer van het gebied is gebeld. Altijd als wij op pad gaan voor een off-piste dag, met of zonder gids, noteren wij dit nummer van het betreffende gebied. Omdat het ongeluk onder aan de afdaling gebeurde vlakbij het dorpje duurde de komst van de banaan niet lang. Er werd vluchtig een eerste diagnose gemaakt en vervolgens werd ik in de banaan gerold. Een kort ritje naar beneden bracht mij bij de plaatselijke eerstehulppost. Bij deze post is een uitgebreider onderzoek gepleegd en een röntgenfoto gemaakt, terwijl de ambulance vanuit Innsbruck onderweg was om mij op te halen.
Voordat ik behandeld werd, zou ik direct € 1080,- moeten betalen of een bevestiging kunnen tonen dat mijn verzekering dit zou betalen. Met een telefoontje naar mijn verzekeraar en een bevestigende fax naar de post was dit geregeld. Ik moest wel € 150,- bij elkaar zien te krijgen bij mijn vrienden om de ambulance te kunnen betalen. Dit moest ik bij aankomst in het ziekenhuis afrekenen. Eigenlijk net als bij een taxiritje.”
Gelukkig hadden je vrienden genoeg geld op zak…
Hoelang heb je vervolgens in het ziekenhuis gelegen? En wanneer vertellen ze je dan of je wel of niet mee mag met een gipsvlucht?
“Ik heb zeven dagen in het ziekenhuis van Innsbruck gelegen. Dit omdat ik direct ben geopereerd aan mijn been en knie. Na een dag of vijf kreeg ik te horen dat er een stoel op een gipsvlucht voor me was geregeld. Ik werd netjes op de hoogte gehouden door mijn verzekeraar. Bij nieuws of vragen werd ik gebeld op de ziekenhuistelefoon naast mijn bed.”
Gipsvlucht
Dat lijkt me op zich goed geregeld dan. Nu ben ik alleen wel erg benieuwd naar de gipsvlucht. Hoe moet ik me dit voorstellen? Hoe ziet het vliegtuig er van binnen uit? En zijn er verplegers aan boord in plaats van stewardessen?
“De gipsvlucht betrof een klein propellervliegtuig van Innsbruck naar Rotterdam. Ik deelde de vlucht met een stuk of vijftien andere personen met ieder zijn of haar eigen verhaal. Het vervoer van het ziekenhuis naar het vliegtuig was goed geregeld. Van deur tot deur. Uiteraard hadden we verpleging aan boord. Deze was zeer behulpzaam en alles was prima geregeld.
Bij aankomst in Rotterdam stond er een hele rij ambulances klaar om de pechvogels naar huis te brengen. Ik werd netjes door de ambulance thuis afgezet. Het was me wel weer duidelijk dat ik in Nederland was aangekomen, want ik moest en zou in het bed van de ambulance gaan liggen omdat dit het protocol was. Dit terwijl ik prima kon zitten en er ook een stoel vrij was in de ambulance. Maar dit terzijde.”
Dat klinkt inderdaad als iets typisch Nederlands. Heb je in Nederland ook nog in het ziekenhuis gelegen?
“In Nederland ben ik direct naar huis gegaan en heb ik zelf het vervolgtraject in moeten zetten met behulp van de huisarts enz.”
Goede verzekering
Kun je me vertellen wat er kort gezegd bij komt kijken om in aanmerking te komen voor een gipsvlucht, voorafgaand en erna (papierwerk, verzekering etc.)?
“Bij mij is alles in gang gezet door de verzekeraar. De verzekeraars bepalen of je over de weg of in de lucht vervoerd moet worden en of je op eigen gelegenheid terug kan naar Nederland. De regels en afwegingen liggen voornamelijk bij de verzekeraar.
Heb je tenslotte nog iets zelf moeten betalen als gevolg van de gipsvlucht, ongeacht de verzekeringen?
“In mijn geval heb ik zelf geen kosten gemaakt. Het is wel belangrijk goed te kijken naar je reisverzekering, zeker als je van plan bent om off-piste te gaan skiën/boarden. Mijn verzekering dekte eventuele ongevallen enkel als ik off-piste zou gaan onder leiding van een gecertificeerde gids.”
Dankzij Olaf zijn verhaal weten we nu ongeveer hoe het in z’n werk gaat als je zelf ten val komt op de piste. Dat scheelt, want zo hoef je het niet eerst zelf te ervaren en kan de gipsvlucht van de bucket-list gestreept worden. Hoe dan ook, een ongeluk valt niet altijd te voorkomen en daarom is een goede verzekering onmisbaar als je op wintersport gaat. En vergeet vooral ook niet om de kleine lettertjes te lezen.
Ben jij een brokkenpiloot of de veiligheid zelve?
Interviewer: Nick van der Meer
Recente reacties